عوامل موثر بر توليد ژنراتورهاي MHD با فرض آنكه مقاومت داخلي پلاسما بين دو الكترود ژنراتور MHD برابر R2 و مقاومت مدار مصرف خارجي برابر R1 باشد، ميزان جريان با توجه به ميزان اختلاف پتانسيل ميان دو الكترود ژنراتور U مطابق رابطه زير محاسبه مي گردد: I=U/(R1+R2) ميزان اختلاف پتانسيل ميان دو الكترود U با توجه به رابطه ذيل قابل محاسبه مي باشد. U=vBd در اين رابطه d معرف فاصله بين دو الكترود با واحد متر، v معرف سرعت متوسط پلاسما در طول مسير با واحد متر بر ثانيه و B معرف چگالي شار مغناطيسي با واحد تسلا مي باشد. مقاومت R2 مطابق رابطه زير بستگي به هدايت الكتريكي پلاسما n و ابعاد هندسي ژنراتور دارد: R2=d / nbl در رابطه بالا، b و l به ترتيب معرف عرض و طول الكترود بر حسب متر و n معرف هدايت الكتريكي پلاسما با واحد (mohu*m)^-1 مي باشند. با توجه به روابط فوق، عوامل موثر بر توليد و بازدهي ژنراتور در ذيل بيان مي گردند. 
شدت ميدان مغناطيسي: با توجه رابطه ميان چگالي شار مغناطيسي و ميزان ولتاژ القايي بين دو الكترود، مي توان با افزايش چگالي شار مغناطيسي ميزان ولتاژ بين دو الكترود و در نتيجه ميزان جريان حاصله در يك مدار خارجي را مطابق رابطه I=U/(R1+R2) افزايش داد. براي ايجاد چگالي شار مغناطيسي قوي، استفاده از سيم پيچهاي ابر رسانا پيشنهاد مي گردند. 

مساحت و فاصله الكترودها: مقاومت R2 همانطور كه در رابطه R2=d / nbl مشاهده مي گردد، بستگي به ابعاد هندسي ژنراتور دارد. با كاهش فاصله بين دو الكترود و افزايش طول و عرض الكترود ها، مي توان مقاومت داخلي پلاسما را كاهش و در نتيجه آن ميزان جريان حاصله در مدار خارجي را مطابق رابطه I=U/(R1+R2) افزايش داد. البته قابل ذكر است، كه با كاهش فاصله بهينه بين دو الكترود را بايد با لحاظ نمودن اين مسئله، تعيين نمود. 
سرعت گاز يونيزه: مطابق رابطه U=vBd، با افزايش سرعت متوسط پلاسما، ميزان ولتاژ بين دو الكترود و در نتيجه ميزان جريان حاصله در يك مدار خارجي افزايش مي يابد. انرژي اوليه ژنراتورهاي MHD از نوع حرارتي مي باشد، كه مي تواند توسط فرآيند احتراق در اتاق احتراق و يا توسط واكنشهاي هسته اي در راكتور هسته اي توليد شود. در اين ژنراتور اولين گاه پس از توليد پلاسما تبديل انرژي حركتي گرمايي تصادفي آن به انرژي حركتي مستقيم مي باشد. اين عمل با انبساط پلاسما از راه يك نازل به داخل خلا صورت مي پذيرد. 

سرعت پلاسما در دهانه خروجي نازل (v) بر حسب متر بر ثانيه با فرض آنكه دما در اتاق احتراق (يا داخل راكتور هسته اي)، معادل T1 و دماي كاهش يافته در دهانه خروجي نازل برابر T2 باشد، مطابق رابطه ذيل محاسبه مي گردد: 
v=(2CT(T1-T2))½ 

در اين رابطه CT معرف گرماي ويژه پلاسما بر حسب ژول بر درجه كلوين مي باشد. T1 T1 و T2 بر حسب درجه كلوين مي باشند. با توجه به رابطه بالا، با ايجاد درجه حرارتهاي بالا در اتاق احتراق سرعتهاي بالا براي گاز يونيزه شده، حاص

ل مي شود. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: